Mijn eerste serie die voortkomt uit Dotts had al een gelijk concept als de serie nu.
De serie heet toekomst visie.
Voor Dotts wilden we een serie maken over maatschappelijke problemen. Problemen als: Annorexia, mishandeling, verslaving, enz. Toen we daaruit gingen werken kwamen we op problemen dat die foto's te confronterend zouden zijn en misschien ook al wel teveel gedaan.
We zijn toen op het idee gekomen om een soort toekomstvisie te laten zien. Als we nu geen stop zeggen raakt het op den duur misschien ook een leeftijdscategorie die met deze onderwerpen nog helemaal niets te maken zou moeten hebben.
Uiteindelijk heb ik drie concepten ontwikkeld.
Toen ik alleen ben verder gegaan heb ik het concept verder ontwikkelt door iets wat ook alleen te realiseren zou zijn in de studio.
De kinderen van nu zijn een erg gewilde, gewenste en onwijs geliefde generatie. Hierdoor is alleen wel het probleem ontstaan dat kinderen een erg groot zeggenschap hebben gekregen in de opvoeding. Alles wordt in overleg gedaan en de kinderen mogen over alles meebepalen. Hun mening telt zwaar en vanuit hun mening of wil worden meestal de plannen ook aangepast of gemaakt.
Hierdoor ontstaan dus eigenijk het feit dat de kinderen van nu worden behandeld als volwassenen. Ze zijn geen kinderen meer maar tellen net zo mee als ouderen.
Ik heb dus vanuit dat standpunt een serie ontwikkeld die kinderen als volwassenen laat zien, en wat voor een effect dat kan hebben. Mijn kinderen zijn tussen de vier en zeven jaar. Ze roken en drinken. Ze hebben een volwassen arrogantie die laat zien dat jij geen centimeter hoger staat als zij.
Daarnaast heb ik een concept ontwikkeld voor de serie: Britt.
Ik wilde erg graag een serie doen met make-up. Maar het moest niet standaard worden.
Het moest iets bijzonders blijven en geen doorsnee beautyserie.
Ik heb erg diep nagedacht en kwam op make-up en stoffen. Die wilde ik combineren.
Toen ik in die periode een keer op visite was kwam ik een meisje tegen dat model was. Ze was alleen wel pas 13. Ik was geschokt. Ik heb haar foto's opgezocht en ze was gewoon niet meer te herkennen! Ze leek eerder 22.
Ik wilde daar iets mee doen. Ik wilde laten zien hoe mensen voor de gek worden gehouden en hoe jonge meisje kunnen worden uitgebuit door de modellen wereld!
Ik heb toen besloten om mijn make-up serie te doen, maar dan met een jong model. Alleen is mij model nog geeneens 13 maar 8. Ik heb haar volledig opgemaakt en bewerkt. Ze ziet er niet direct uit als 20 maar iedereen schat haar een stuk ouder als ze is.
Voor mijn derde serie heb ik later een concept ontwikkeld.
In een magazine stond een keer een foto van een meisje die over een muurtje hing waarvan je alleen de achterkant ziet. Je zag dus haar benen bungelen met een grote tule rok aan. Deze foto stond tussen een modereportage.
Athans, dat dacht ik. Ik ging de foto later opzoeken om hem als voorbeeld te laten zien alleen in de serie waarvan ik dacht dat hij instond, bleek die hele foto niet te zitten!! Raar...
Toen ik een weekendje bij mij nichtje was heb ik ongeveer die foto gemaakt die ik in gedachten had alleen dan over een badrand. Ik maakte hem eigenlijk per ongeluk omdat mijn nichtje iets uit band wilde pakken en ik een foto heb gemaakt omdat ik het beeld zo grappig vond. Later kwam ik erachter dat het de foto was die ik bedoelde!
Vanuit daar ben ik een concept gaan ontwikkelen. De derde serie heb ik ook pas na mijn twee andere serie's gaan maken. In de andere twee serie's staan de ogen centraal. Hier ligt de blik in die de foto maakt of kraakt. Bij mijn inspiratie foto kwam ik erachter dat dit eigenlijk een hele rare en onpersoonlijke foto is. Je hebt geen idee wie het kind is of wat ze doet en waarom. Dit vond ik zo vreemd.
Ik heb toen bedacht om een meisje van mijn eigen leeftijd in rare situaties van de achterkant te fotograferen. Hierdoor ontstaan rare en vreemde beelden. Je weet niet wie ze is of wat ze doet. En toch zou je het eigenlijk willen weten!
Dat was mijn concept om ideeen vanuit te verzinnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten